War dances to zbiór różnych form literackich: opowiadań, wierszy i innych trudniejszych do sklasyfikowania. Sherman pisze w swoich tekstach o rasizmie, problemach małżeńskich, kryzysie tradycji, zmianach przekonań. Mamy więc młodego Indianina, który odbywa staż w lokalnej gazecie gdzie pod czujnym okiem dziennikarki uczy się pisać nekrologi, syna senatora, który musi nauczyć się wielu rzeczy o winie i odkupieniu, czy też niewiernego małżonka, który po portach lotniczych szuka nowej miłości swojego życia.Najlepsze jest chyba tytułowe opowiadanie „War dances”. Opowiada o trudnych relacjach pomiędzy ojcem a synem. Ojciec, alkoholik i cukrzyk leży w szpitalu czekając na amputację części nogi. Dopuścił to tego przez własne niedbalstwo. Jego syn, wyrusza na poszukiwanie dodatkowego koca, bo jego osłabiony ojciec marznie na szpitalnym łóżku. Syn również zaczyna mieć problemy ze zdrowiem. Boi się, problem jest poważny, ale równocześnie zaczyna się zastanawiać nad tym jakim sam jest ojcem, jaki jego obraz zachowają jego synowie, kiedy już sami założą rodziny.Język opowiadań jest momentami humorystyczny, ale jest to gorzki humor. Bohaterowie książki Shermana czują się zagubieni, samotni.Ogólnie książka nie jest zła, czyta się szybko, tyle, że nie jestem pewna czy coś z tych historii zostanie mi w pamięci. Raczej mało prawdopodobne. Chociaż był jeden fragment, z którym mogę się zgodzić w zupełności. Brzmiał on mniej więcej tak: jeżeli chcesz, aby kobieta pokochała cię, musisz tańczyć. Jeżeli nie chcesz tego robić, będziesz musiał pracować ciężko na to, żeby kobieta pokochała cię do końca życia, a i tak ryzykujesz zawsze, że odejdzie z mężczyzną, który wie jak zatańczyć tango.
